هارد دیسک ها اطلاعات را به صورت ترتیبی بر روی پلاتر یا همان دیسک ذخیره می کنند؛ این اطلاعات توسط یک هد آنالوگ خوانده و ذخیره خواهد شد. برای ذخیره دیتا بخش هایی همچون سگمنت و سکتور درگیر خواهند شد که در نهایت بسته به ظرفیت دیسک ها، تراکم آنها بر روی دیسک بیشتر یا کمتر خواهد بود. در زمان فراخوانی یک دیتای خاص هد هارد دیسک بر روی پلاتر به حرکت درآمده و برای مثال یک هارد دیسک با موتور 7200 دور در دقیقه، گردش نیمه برای پاسخ به درخواست چیزی در حدود 4.17 میلی ثانیه است که در صورتی که نیاز به گردش کامل باشد، این زمان به 8 الی 12 میلی ثانیه نیز خواهد رسید.
اما سوال و هدف اصلی این مطلب این است که آیا درایو های SSD نیز نیاز به عملیات Defrag خواهند داشت؟
خیر! درایو های سالید نیازی به عملیات Defragmentation نخواهند داشت. SSD ها از سامانه دسترسی تصادفی (Random Accesses) بهره برده و درون تراشه های NAND را به دنبال دیتایی که فراخوانی شده است جستجو می کنند. در عمل و میانگین، سرعت این دسترسی به 50 میکروثانیه می رسد. در نهایت چیزی در حدود 300 برابر بیشتر از یک هارد دیسک 7200RPM خواهد بود! درایو های SSD دارای الگوریتم های خاص هستند که تمامی این فرایند را به صورت هوشمند کنترل می کنند. بخش اعظم اجرا و نظارت بر این الگوریتم را “کنترلر” ها به دوش می کشند. به طور میانگین هر سلول در تراشه های NAND می تواند بین حداقل 1000 الی 4000 بار اطلاعات را در خود ذخیره کرده و یا پاک نماید؛ در نتیجه کنترلر برای آنکه طول عمر محصول را افزایش دهد، به طور دائم مراقب آن است که یک تراشه و یا بلوک بیش از باقی بلوک ها عملیات خواندن و نوشتن را انجام ندهد.